بررسی جایگاه رهبری در گلستان سعدی

خاستگاه مدیریت و رهبری از مهم­ترین موضوعات جهت­دهنده به حکومت و اداره یک سازمان است. این­که انسان از چه مجرایی گام در میدان اداره امور بگذارد و به رهبری پردازد، نقش تعیین­کننده در مدیریت و حکومت دارد. تصمیم­گیری­ها و رفتار و سلوک مدیریتی و حکومتی اعم از بخشایش، خردمندی، امانت­داری و بلندنظری به شدت متاثر از تلقی­ها و دریافت­ها از مدیریت و حکومت است. نوع دریافت زمامداران از خود در جایگاه مدیریتی، آنان را به انواع روابط و مناسبات سوق می­دهد. اگر دریافت­ها، «امانت» باشد کارکردها، «امانت­دارانه» می­باشد، ولی چنانچه «تحکم» دریافت شود کارکردها «آمرانه» خواهد بود. ادبیات فرماندهی و رهبری از جایگاه بندگی خدا و پاسداشت ادبیات لطیف و انسانی، در عین اقتدار و توانایی در مدیریت به حفظ سلسله مراتب و تحکیم حکومت نیز منجر می­شود. چنانچه دستورالعمل­ها در چرخه­ی نابسامانی تباه گردد، از بی­قانونی و هرج و مرج، گزیری نیست. در این مقاله دیدگاه­های افصح المتکلّمین، شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی در گلستان در خصوص اصل رهبری مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است.